این روزها که می گذرد،

تنهاتر می شوم...

سکوتی مبهم وجودم را در برمی گیرد...

به کنار پنجره میروم و به عکس تنهایی ماه در حوض حیاط نگاه می کنم...!!!

بغض گلویم را می فشارد...

با خود می گویم:

من تنها نیستم؛

شب...سکوت...تنهایی... با من اند...

اینها چیزهایی ست که نبودنت برایم به جا گذاشته...

یه حیاط میروم و با شوقی کودکانه ماه توی حوض را به جای تو در آغوش میگیرم...!

میبینی؟

این همان حس رخوت انگیز تنهایی ست...