تا که بودیم نبود کسی               کشت ما رو غم بی هم نفسی

تا که رفتیم همه یار شدن           خفته ایم و همه بیدار شد

قدر ایینه بدانیم چو هست           نه در ان وقت که افتاد و شکست

در حیرتم از مرام این مردم پست         این طایفه ی زنده کش مرده پرست